Avatara Badoe " Avatar"

25 November 1997 - 3 Oktober 2005

Nederlands, Duits, Internationaal, Luxemburgs en VDH Champion, Beneluxwinner, Eurocupwinner, Diverse Duitse Landessieger etc...

Op de renbaan te Rotterdam kwamen wij regelmatig Roelof Apeldoorn en Peter v.d.Berg met hun Sloughi's tegen. Heel eerlijk gezegd was Frank diegene die voor hun viel want mijn hart ging altijd uit naar de "langharen ". Op een dag kwamen hun met het hele E-nest naar de coursingtraining. Frank viel onmiddellijk voor Eldjinna. Hij wilde contact met hun opnemen om over het nest te praten, maar tegelijkertijd gingen wij ook voor een huis in Ooltgensplaat kijken. Het huis beviel en dus besloten wij om het te kopen. Wij vonden het toen niet meer verantwoord om een Sloughi pup tijdens de verhuisdrukte aan te schaffen. Enkele jaren later nam ik deel aan een AKK cursus die werd gegeven door de K.C. Hoeksche Waard en hier kwam ik Eefje van Heijningen tegen. Toen ik hoorde dat zij een Sloughi bezat gingen wij natuurlijk uitgebreid praten. En wat bleek?! Zij was inmiddels de eigenaresse van Eldjinna geworden. Zo klein is de wereld dus. Eefje fokte dan in 1997 in nestje met haar en Frank heeft hier een reutje van genomen. Helaas is hij nooit een sociale hond geworden. Voor hem was er maar één iemand die voor hem gelijk en waardig was en dat was dus Frank. Met de Afghanen zocht hij constant ruzie en de Shih-Tzu waren voor hem alleen maar een prooi. Hij was 8 maanden oud toen onze Djukai levensgevaarlijk door hem gewond werd. Na deze "misdaad" mocht hij de woonkamer alleen maar nog in als de Shih-Tzu niet binnen waren (dus niet zo vaak). Met 12 maanden viel hij Cojaan aan maar die was toen gelukkig nog heel wat sterker en heeft hem enkele minuten over het terrein gejaagd. Frank en ik dachten dat Tatata gewond zou zijn maar Cojaan had hem alleen een flinke les geleerd. Mauri vond hij maar niets terwijl de bedoeling was dat zij een maatje voor hem zou worden. Nee, hij was gefixeerd op Frank. Mauri zat er niet mee want die vermaakte zich wel met de andere honden. Op een dag in juni 2004 rende hij achter enkele scherpe rondjes in een hoog tempo. Plotseling begon hij te gillen en Frank en ik droegen hem naar binnen want hij lag er met alle vier z'n poten van zich gestrekt. Uit eigen kracht was het voor hem niet mogelijk om overeind te komen. De dierenarts zei dat het een grote bloeding in z'n ruggengraat was en dat hij door de stollingen enkele beknellingen had die voor problemen zouden zorgen. Aan de hand van de foto wist men ons te vertellen dat het niet mogelijk was om het te verhelpen behalve door rust en voorgoed voorzichtig te zijn. Nou dat is niet makkelijk voor een Sloughi !!. Hij is er lichamelijk niet meer bovenop gekomen en had het met lopen erg moeilijk van tijd tot tijd. Helaas was hij nu ook niet meer betrouwbaar voor mensen maar wie zal zeggen hoe erg de pijn was en of hij hierom uitviel want hij was meestal toch wel heel lief voor ons. Toen het met Frank steeds slechter ging en hij eigenlijk alleen maar nog in het ziekenhuis lag kwijnde Tatata steeds meer weg. Het was niet meer eerlijk en zo hebben wij hem van z'n pijn en verdriet moeten laten verlossen.